สมัยฉิน (221-220 ปีก่อนคริสต์ศักราช) เสื้อผ้าอาภรณ์เครื่องนุ่งห่มคราวฉินได้รับอิทธิพลจากแนวคิดอิ๋นหยางความเสมอกันของสรรพสิ่ง กฎแห่งความเสมอกันของธรรมชาติ) เนื่องแต่ช่วงฉินค่อนข้างจะสั้น ดั้งนั้นสีของเสื้อจะเป็นการผสมผสานระหว่างสีเสื้อผ้าที่ฉินซีฮ่องเต้เป็นผู้กำหนดและสีเสื้อผ้าตามประเพณีจารีตของยุคจ้านกั๋ว
เครื่องแต่งกายผู้ชายยุคฉินเป็นลักษณะเสื้อคลุมยาว ฉินซีฮ่องเต้ได้กำหนดให้ใช้สีดำเป็นหลักในการตัดเย็บเกี่ยวกับเครื่องแต่งกายพิธีการ โดยเชื่อว่าสีดำเป็นสีที่คู่ควรแก่การได้รับความนับถือ ข้าราชการยศระดับ 3 ขึ้นไปให้ใช้สีเขียวทำในการตัดเย็บ ประชาชนทั่วไปใช้สีขาวประกอบในการตัดเย็บ เครื่องนุ่งห่มผู้หญิง ฉินซีฮ่องเต้ไม่ได้มีการกำหนดสีในการตัดเย็บเนื่องจากว่าท่านชื่นชอบสีสันความงามของเสื้อผ้าอาภรณ์ที่นางสนมในวังใส่ จึงเน้นเสื้อผ้าที่มีสีสันสวยหรู สวย
สมัยฮั่น (202 ปีก่อนคริสตศักราช – ค.ศ. 8) เสื้อผ้าสมัยฮั่น จะกอปรด้วย เสื้อคลุมยาว เสื้อลำลองแบบสั้น เสื้อนวมสั้น กระโปรง (ผู้หญิง) พร้อมกับ กางเกง (ผู้ชาย) ในยุคนี้ผ้าที่มีลักษณะการถักทอได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก ดังนั้น คนที่มีเงินในสมัยนั้นจะใส่เสื้อผ้าอาภรณ์ที่ทำจากผ้าแพรต่วน ซึ่งมีความงาม มาก โดยทั่วไปผู้ชาย จะสวมเสื้อสั้น กางเกงขายาว และหากฐานะยากจน จะสวมเสื้อแขนสั้นที่ตัดเย็บด้วยผ้าหยาบ ในส่วนของผู้หญิงในสมัยฮั่นเสื้อผ้ามีตั้งแต่เป็นประเภทเสื้อและกระโปรงต่อกัน (กี่เพ่า) และแยกเสื้อกระโปรงเป็น 2 ชิ้น กระโปรงจะมีการวาดเขียนมากมายมาก กระโปรงที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในกาลสมัยนั้น คือ “กระโปรงลายเทพสถิตย์ ”ระดับชั้นของเจ้าหน้าที่รัฐในสมัยฮั่น จะมีหมวกและสายประดับประดายศเป็นเครื่องแสดงในการแบ่งชั้นของขุนนาง ซึ่งสมัยนั้น ตำแหน่งอัครเสนาบดีเป็นขุนนางตำแหน่งชั้นเยี่ยม
ดูรายละเอียดเกี่ยวกับชุดจีนเพิ่มเติมได้ที่ http://www.casalenathailand.com/index.php?mo=30&cid=169600